Meer informatie?

Neem gerust contact met ons op

Boeiende werken gerelateerd aan de wereldstad New York

Orgelsoli door Dick Duijst, met uitzondering van het concert in de Nicolaikerk waar orgelsoli wordt verzorgd door Ko Zwanenburg en Berry van Berkum m.m.v. Steven Kamperman tenorclarinet, tevens solo.

Agenda No Conventions

Programma No Conventions

Aron Copland
(1900 – 1990)
Four Motets
-Help us, O Lord
-Thou O Jehovah, abideth forever
-Have mercy on us, o my Lord
-Sing ye praises to our king
Charles Ives
(1874 – 1954)
The 67th Psalm (Christina Wolff in Cambridge)
Philip Glass
(*1937)
Metamorphosis Two, orgelsolo
Leonard  Bernstein
(1918 – 1990)
Missa Brevis (SSAATB)
-Kyrie
-Gloria
-Sanctus
-Benedictus
-Agnus Dei
-Dona nobis pacem
John Cage
(1912 – 1992)
4’33’’
Philip Glass Metamorphosis Four, orgelsolo
Eric Withacre
(*1970)
When David heard (SSSAAATTTBBB)

Programmabeschrijving No Conventions

Introductie
New York is al meer dan een eeuw de stad van invloedrijke Amerikaanse componisten die daar werden geboren, studeerden of leefden.

Amerika versus Europa
Begin 20e eeuw waren Amerikaanse kunstenaars nog georiënteerd op Europa, met name op Parijs. Copland schreef zijn Quatre Motets als leerling van de invloedrijke compositiedocente Nadia Boulanger. Copland werd één van de eerste componisten met een authentiek Amerikaans geluid. Niet gekaderd door een eigen muziektraditie, ontwikkelden veel Amerikaanse componisten zich vrij van conventies, vrij van iedere regel: Charles Ives en Edgar Varèse bijvoorbeeld, en later Steve Reich en Philip Glass.

Copland
Copland zei: 'Ik kwam tot de overtuiging dat de twee dingen die in Amerika altijd zo gescheiden hadden geleken – muziek en het leven om me heen – aan elkaar gekoppeld moesten worden. Deze wens om muziek te schrijven die voortkwam uit het leven dat ik in Amerika had geleefd, hield me in de jaren twintig enorm bezig. Dat was niet zoveel anders dan andere jonge Amerikaanse kunstenaars, op andere terreinen, die in die periode in het buitenland waren gaan wonen: de een meer of minder, maar allemaal ontdekten we Amerika in Europa.”

No conventions
Componisten als Copland en Bernstein voelden zich vrij om genres stylistisch te mengen: klassiek, modernistisch, jazz, blues, latin, pop en folk. De kloof tussen de kunstmuziek van de Europese traditie en de lichte muziek is in Amerika veel meer overbrugd dan in Europa. Een later voorbeeld hiervan is Eric Whitacre.

Overigens, aan de kant van de lichte muziek gebeurde hetzelfde; de jazz-pianist en bandleider Duke Ellington zei “ik schrijf geen jazz, ik componeer Amerikaanse muziek”. Dat geldt ook voor veel Amerikaanse klassieke componisten.  Er is in hun werk geen duidelijk onderscheid tussen de genres, wel is er muziek waarin de wortels van de componist duidelijk te horen zijn, het gaat dan vooral om goede muziek. Van Copland tot Withacre, van Bernstein tot Glass, dit programma is een beknopte bloemlezing van componisten uit het New York van de 20e/21e eeuw.

Programma
Werken van New Yorkse componisten: Ives, Copland, Bernstein, Glass, Cage en Withacre.